
.
Io vulesse truvà pace;
ma na pace senza morte.
Una, mmiez’a tanta porte,
s’arapesse pé campà!
.
S’arapesse na matina,
na matin’ ‘e primmavera,
e arrivasse fin’ ‘a sera
senza dì: «nzerràte llà!»
.
Senza sentere cchiù a ggente
ca te dice: «io faccio…, io dico»,
senza sentere l’amico
ca te vene a cunziglià.
.
Senza senter’ ‘a famiglia
ca te dice: «Ma ch’ ‘e fatto?»
Senza scennere cchiù a patto
c’ ‘a cuscienza e ‘a dignità.
.
Senza leggere ‘o giurnale…
‘a nutizia impressionante,
ch’ è nu guaio pé tutte quante
e nun tiene che ce fà.
.
Senza sentere ‘o duttore
ca te spiega a malatia…
‘a ricetta in farmacia…
l’onorario ch’ ‘e ‘a pavà.
.
Senza sentere stu core
ca te parla ‘e Cuncettina,
Nina, Brigida, Nannina…
Chesta sì… Chell’ata no.
.
Pecché, insomma, si vuò pace
e nun sentere cchiù niente,
‘e ‘a sperà ca sulamente
ven’ ‘a morte a te piglià?
.
Io vulesse truvà pace
ma na pace senza morte.
Una, mmiez’ a tanta porte
s’arapesse pé campà!
.
S’arapesse na matina,
na matina ‘e primmavera…
E arrivasse fin’ ‘a sera
senza dì: «nzerràte llà!»
.
Eduardo De Filippo
[1948]
Da Le poesie di Eduardo, Einaudi
Foto: Rete
Suggerita dal prof. Vincenzo Bloise